dimanche 18 septembre 2011

Entre mariposas negras (2/3)

Una nuvella di
Francesca Graziani

Ghjunti in a chjesa, pusonu annantu à i sacchi da dorme è Juan cumenciò à priparà u "tizzone". U muscu di a marijuana empiia a chjesa, n'eranu digià esaltati. Juan avia gesti precisi è dolci, intricciava l'erba tavacca cù a marijuana pianu pianu. Nany era ciuttata in a so cuntemplazione beata, ùn vidia nunda altru ingiru à ella. À Moune li facia male sta passione ch'ella vidia nasce trà a surella è Juan: bastava à guardalli, murianu di desideriu! Si vulia cunvince ch'ella circava di prutege à Nany, ma in u so core sapia chì a vera ragiò ùn era quessa.

- O Nany, ùn la sò sè tù duverii fumà "erba"... Dopu, ùn si cuntrolla più nunda !
- Moune, accupati di u toiu u culu, ai capitu ? Ùn sò più una ciuccia. A sò ciò chì ti face scimisce, ma ùn ci poi nunda.

È li tirò una lingua longa longa. Moune s'arrizzò d'un colpu è agguantò à Nany pè u bracciu :    

- Voli una sciappata o chè ? Alè, rifalemu subitu !

Ma Nany a puntò cun viulenza. Jorge ùn ebbe chè u tempu di chjappalla prima ch'ella si scialbessi contru à u muru. I dui masci ebbenu u so da fà à calmalle, eppo Juan fece passà u tizzone è prestu messenu à ride per un nunda : per una macula nantu à a camisgia di Juan, per un ragnu chì Jorge mettia fora cù delicatezza invece di sfracellallu, per n'importa chè... Pè i travagli, a chjesa era stata viutata di tutta a so mubiglia è e so rise ci ribumbavanu, strane strane. Moune fece un puemu in corsu, longu, liricu, chì Jorge, persu d'ammirazione, vulia ubligalla à scrive per ùn perdelu. Truvò una penna è un fogliu in un saccu d'armone è a fece cupià u testu, ma ùn s'arricurdava digià più chè di a metà.

Juan è Nany, ch'ùn si lentavanu più, s'eranu scantati in a cappelluccia di a cunfraterna, Santa Croce. Videnduli sparisce, Moune avia torna avutu l'ochji impazziti chì spaventavanu à Jorge. Pruvò à accarrizzalla, à basgialla, ma u schjaffitò è scappò currendu versu u Suttanu, lascendulu stantaratu è furiosu. Ghjunse à u Bar briunendu, paria ch'ella fussi perseguitata da u Diavule : " Fate prestu, in furia : Juan hà da abusà di Nany !"

Subitu, rializò ch'ella mettia in anda una mascina infernale. Ma era digià troppu tardi ; daretu à Lavighju, l'omi presenti s'eranu lampati in a chjappata, seguitati da Millie, in piena crisa d'isteria : "Tumbatelu ! Oh ! a mo figliulella ! Tumbatelu !" Moune si lasciò cascà in pianu dananzu à u Bar. Sbuttò à pienghje senza pudè piantà, signuzzendu tantu ch'ùn ne pudia guasi più rispirà è martellava u tighjatu cù i pugni, à sciappassili, senza sente u dulore.

Tuttu era andatu di male dipoi sempre in a so vita, tuttu ! Dipoi quandu ? Dipoi i so sei anni, da ch'ella era nata sta muccicosa. S'ella avessi riesciutu à sciappalli u capu in u so veculu tandu, quand'ella avia buscu quellu zocculu, chì mamma li avia cacciatu di manu ! Nimu a vidia à ella, ancu i visitori in casa si smaravigliavanu : o Nany, Nany ! Ella ? Ùn sapianu mancu ch'ella esistia. È avà Juanito, u tippu u più desiderevule di a terra, chì l'avia cuttighjata a prima è dopu, da ch'ellu avia vistu à Nany ùn l'avia più guardata... S'era passata cum'è sempre ! È si lagnava cusì di ciò ch'ella cridia a so sorte di mal'amata.
Di colpu, intese una manuccia lebbia lebbia chì li accarizzava e so buccelle bagnate è li allisciava i so capelli. Quale ci era ? Un'anghjulu ?
U visu d'anghjulu di Tuninu li surridia à traversu e so lacrime, fendula vultà a e rialità ! Si pisò in un saltu.
- Tuninu! Vite, cours chez Jeanjean, dis-lui d'appeler le Samu et la police et d'aller tout de suite à Santa Lucia, vite, dépêche-toi, ils peuvent le tuer !
- Mais qui ?
- Juanito, mon ami !

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire